czwartek, 15 czerwca 2017

and my heart is a hollow plain.

Jakim trzeba być frajerem.
Jakim, kurwa.
Czasami tak bardzo nie kminie niby prostych rzeczy, czasami tak bardzo nie mogę pozbyć się z twarzy sztandarowego WTF... i siedzę i patrzę i marszczę się niemiłosiernie, a przez głowę przelatuje mi przeciąg z tego jednego pytania: że kurwa co? I dziwię się, nie mogę pojąć tego, na co patrzę, czemu przyglądam się coraz intensywniej z szaloną, kurwa, płonną nadzieją, że jednak coś wymyślę, że można to wytłumaczyć, może istnieje powód....
Ale nic nie usprawiedliwia egoizmu, olewactwa i chamstwa. Nie w rodzeństwie.
I tylko się siebie kurwa pytam jak długo jeszcze. Czy jest jakiś limit? Czy ja to kiedyś zrozumiem, a co ciekawsze, czy zrozumie to ktoś poza mną, żebym nie musiała reszty nocy spędzać wklepując what the fuckowe wpisy. No bo gdzie, gdzie się poskarżyć, kiedy już skończyło się swoje lata i ojca nie ma po drugiej stronie ściany, więc wołanie "a tato, bo on znowu..." nic nie da.
Jak żałosne jest to, że ludzie mają moc nas ranić. Jak pierdolnięty był pomysł, by najwięcej tej mocy mieli ci najbliżej. Jakby mało było tego, że przecież i tak się wystawiam, w końcu stoimy obok, możesz wyciągnąć rękę i mnie gwizdnąć. I ty korzystasz z okazji. Brawo. Czy tylko tyle wystarczy? Tylko tyle trzeba? Stanąć bliżej drugiego człowieka, żeby zechcieć mu jebnąć?
Nie podoba mi się ta strona tęczy.
Ta strona tęczy ssie.

Nie w moim stylu? A kim ty jesteś, że niby wiesz, co jest w moim stylu? Gdzie byłeś, gdy on się wykształcał. Gdzie jesteś teraz. A skoro cię nie ma, no to co ty możesz właśnie, chłopcze, wiedzieć, co?

Obserwatorzy

Archiwum bloga

Nał łot?

All eyes on the hidden door.

z czym się je paranoje

niekoniecznie o niedorzecznym.

Madness team: super, dark RAGE; cold, full of non-fulfilment WRATH; creepy, terrific ENVY and most of powerfull SADNESS (sa, sa sa samertajm!)

Statystyka